Η παραβολή του Ασώτου ή του σπλαχνικού Πατέρα είναι μια πιστή εικόνα της σχέσης των ανθρώπων με τον Θεό. Εκφράζει με άριστο τρόπο την τραγωδία και περιπέτεια της ζωής μας, η οποία είναι συνήθως μια αποστασία από τον αληθινό Θεό.
Αποστασία από τον Θεό
Αποστασία από τον Θεό σημαίνει αμαρτία-αστοχία. Δεν πράττω δηλαδή αυτό που θέλει ο Θεός, αλλά αυτό που θέλει και επιθυμεί το εγώ μου. Αυτό όμως σημαίνει άρση της προσωπικής μας ελευθερίας και υποδούλωση στα πάθη. Δεν ελέγχουμε πλέον εμείς τον εαυτό μας, αλλά γινόμαστε υπόδουλοι των παθών και επιθυμιών μας. Η επιστροφή όμως στον Θεό – Πατέρα είναι πάντοτε δυνατή. Διότι η Θεία αγάπη είναι πάντοτε σταθερή και αμετάβλητη.
Ο υιός αφήνει την πατρική εστία και προστασία του πατέρα του. Ζητάει την περιουσία που του αναλογεί και την σπαταλά σε ασωτίες.
Αλλά αυτό δεν απογοητεύει τον πατέρα,ο οποίος περιμένει την επιστροφή του υιού του. Έχει ανοικτή την πόρτα του σπιτιού του και την αγκαλιά του, γεγονός που βοηθάει και τον άσωτο υιό να επιστρέψει πίσω μετανοημένος. Διότι έχει απόλυτη την πεποίθηση ότι θα βρεθεί και πάλι στην ζεστή αγκαλιά του πατέρα του. Η ιστορία τον δικαιώνει, αφού πριν καν προλάβει να ζητήσει συγγνώμη, λαμβάνει την συγχώρηση.
Βιβλία που βοηθάνε στην μετάνοια και την αυτογνωσία:
Ο άνεμος της φιλευσπλαγχνίας του Θεού
«Εἰς ἀναμάρτητον χώραν, καὶ ζωηρὰν ἐπιστεύθην, γεωσπορήσας τὴν ἁμαρτίαν· τῇ δρεπάνῃ ἐθέρισα, τοὺς στάχυας τῆς ἀμελείας, καὶ δραγμάτων ἐστοίβασα, πράξεών μου τὰς θημωνίας, ἃς καὶ κατέστρωσα οὐχ ἅλωνι τῆς μετανοίας. Ἀλλ´ αἰτῶ σε, τὸν προαιώνιον γεωργὸν ἡμῶν Θεόν· Τῷ ἀνέμῳ τῆς σῆς φιλευσπλαγχνίας, ἀπολίκμισον τὸ ἄχυρον τῶν ἔργων μου, καὶ σιτάρχησον τῇ ψυχῇ μου τὴν ἄφεσιν, εἰς τὴν οὐράνιόν σου συγκλείων με ἀποθήκην, καὶ σῶσόν με»
Ας παρακαλέσουμε λοιπόν τον Θεό να στείλει και στο δικό μας “χωράφι” τον άνεμο της φιλευσπλαγχνίας Του και να βρεθούμε και πάλι στην πατρική Του αγκαλιά.
