Τρίτο επεισόδιο
Το τρίτο επεισόδιο της σειράς για την ζωή του Αγίου Παισίου επικεντρώνεται στην κοίμηση του π. Αρσενίου. Καθώς προείπε,πεθαίνει στις 10 Νοεμβρίου του 1924 στην Κέρκυρα, σαράντα μέρες μετά την έλευση του στην Ελλάδα. Την κοινότητα των Φαρασιωτών κυριεύει ο πόνος, η θλίψη και το αίσθημα της ορφάνιας, αφού χάνουν τον πνευματικό τους πατέρα.
Η Χατζηχριστίνα θεολογεί
Η σοφή και αγιασμένη χατζηΧριστίνα συμβουλεύει την εγγονή της με τις παρακάτω σοφές κουβέντες:
“Εδώ που ήρθαμε, εδώ θα ριζώσουμε. Εμείς ξέρουμε και ποιοι είμαστε, και τι κάναμε στον τόπο μας, και πόσο Έλληνες είμαστε, και πόσο Χριστιανοί είμαστε, αλλά και πόσο άνθρωποι.”
Η κληρονομιά που κουβαλάμε
“Εμείς μάθαμε από τους πατεράδες μας να συντρέχουμε τον διπλανό μας στην ανάγκη του. Να μοιραζόμαστε το ψωμί μας με αυτόν που δεν έχει. Αυτά όλα δεν μπορεί να μας τα αλλάξει κανένας, αν εμείς δεν τα αλλάξουμε, αν εμείς δεν τα χάσουμε. Αυτό μην το ξεχνάς κόρη μου.
Αυτά που μάθατε στην πατρίδα, στο σπίτι, αυτά να τα κρατήσετε, όπως κρατάμε το Άγιο Φως. Για όλα τα άλλα θα φροντίσει ο Θεός…”
Ο πολύτιμος θησαυρός
“Να μην ξεχνάς αυτά που κουβαλάς στην ψυχή σου. Αυτά είναι ο θησαυρός σου. Αυτά θα κληρονομήσεις στα παιδιά σου. Τα σπίτια, οι παράδες, τα χωράφια, χάνονται σε μια μέρα. Αλλά ο θησαυρός στην ψυχή μας είναι πολύτιμος και είναι στο χέρι μας να τον κρατήσουμε και να μην τον αφήσουμε να μας τον πάρει κανείς…”
Αγαπάμε τον Χριστό ή τα περί του Χριστού;
Καθώς ο γέροντας Αρσένιος οδεύει προς τον θάνατο, ο Πρόδρομος δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή τους χωρίς αυτόν και δεν πιστεύει πως θα τα καταφέρει. Τότε, ο γέροντας του θέτει κάποια ερωτήματα: “Αγαπάς τον Χριστό; Τον αγαπάς για εμένα; Αν δεν υπήρχα εγώ στη ζωή σου, δεν θα Τον αγαπούσες;”
Τις ίδιες ερωτήσεις πρέπει να θέσουμε και εμείς στον εαυτό μας και να δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση. Αγαπούμε τον Χριστό αληθινά; Τον λατρεύουμε με όλη την δύναμη της καρδιάς μας; Είναι η πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας ή αποτελεί μόνο ένα μικρό ή και ανύπαρκτο κομμάτι της καθημερινότητας μας; Έχει γερά θεμέλια η σχέση μας με τον Θεό ή εξαρτάται από πρόσωπα και καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή μας;
Διαβάστε τον συγκλονιστικό βίο του Αγίου Παϊσίου:
Να κάνετε κόλλυβα για την γιορτή μου!
Όταν πηγαίνουμε σε ένα πανηγύρι ή γιορτή, σκοπός μας είναι να χαρούμε, να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε.
Πόσο παράδοξη φαίνεται πραγματικά η ζωή των Αγίων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά απ’ ότι εμείς. Βλέπουν με ένα άλλο πρίσμα και μια διαφορετική διάσταση. Με την προοπτική της αιωνίου ζωής.
Ενώ όλοι οι χριστιανοί κλαίνε και λυπούνται για τον επικείμενο θάνατο του π. Αρσενίου, εκείνος τον αντιμετωπίζει σαν πανηγύρι. “Σταμάτα να κλαις και πες στην ψυχή σου ότι δεν κλαίμε όταν πάμε σε ένα πανηγύρι”, λέει στον πιστό του φίλο Πρόδρομο.
Πανηγύρι και εορτή ονομάζει τον θάνατό του, αφού μεταβαίνει στην άλλη ζωή, την πραγματική και αληθινή, κοντά στον Χριστό που τόσο πολύ αγάπησε.
Όταν φουντώνει στην καρδιά του πιστού η αγάπη για τον Θεό, τότε ακόμα και το μαρτύριο γίνεται πανηγύρι, γιατί γίνεται το μέσο το οποίο τον οδηγεί στον αγαπημένο του Χριστό.
